موضوع: لکنت زبان

این فایل با فرمت ورد و آماده پرینت می باشد.

مقدمه 1

لكنت زبان 3

درمان 6

درمان پيشنهادي دكتر بلانتون 8

درمان پيشنهادي دكتر بوم 11

درمان پيشنهادي دكتر دو نلاب 12

باز پروري لكنت زبان 13

به بيمار كمك مي كنيم كه از تنش مفرط خود آگاهي يابد و سعي مي كنيم كه كوشش او براي تمركز دقت در حالت تنش زدايي و انساط عضلاني انجام گيرد. 15

2) كنترل تنفس 15

4 ) تغيير زير بنايي رواني زباني 15

جلسه اول 16

جلسه دوم 17

جلسه سوم 18

كتاب نامه :                                                                        20

در اين مقاله كمكهاي ارائه شده به فردي لكنتي از جانب يك روانشناس ( نويسنده )، شرح داده مي شود در اينجا ابتدا به ذكر چگونگي تشخيص اين اختلال مي پردازيم و در ادامه ابتدا درمانهاي پيشنهادي محققين مختلف ارائه مي شود و در پايان چگونگي درمان فرد طي جلسات مختلف بيان مي شود.

در اينجا ما از ارائه تاريخچه لكنت زبان خودداري مي كنيم ولي علاقه مندان مي توانند به كتابهاي : لكنت زبان ـ اسماداوديان، لكنت زبان، توليدـ تاليف عبادي و ...مراجعه كنند. 

لكنت زبان 

در چهارمين چاپ راهنماي تشخيص و آماري اختلالات رواني( DSM- IV ) ، لكنت زبان زير عنوان اختلالات ارتباطي طبقه بندي شده و با آشفتگي در سلاست طبيعي و تعيين الگوي زماني تكلم كه نامتناسب با سن بيمار بوده و با يك يا چند تا از موارد زير مركب است تعريف شده است. تكرار اصوات، طولاني كردن اصوات عبارت تعجبي، مكث داخل واژه ها، جانشين سازي مشهود واژه ها به منظور اجتناب از انسداد كلام و انسداد خاموش يا قابل سمع كلام. اختلال در سلاست از شدت كافي براي تداخل در پسرفت  تحصيلي يا شغلي يا رابطه اجتماعي برخوردار است. در اكثر موارد اختلال در كودكي پديد مي آيد. ميزان لكنت نسبت به موقعيت و كلمات خاص فرق مي كند 

از لحاظ سبب شناسي، علت دقيق لكنت زبان معلوم نيست امّا انواعي نظريه ها پيشنهاد شده است. 

نظريه هاي يادگيري در مورد علت لكنت زبان مشتمل است بر نظريه معني زاد ( Sememtogenic ) كه در آن لكنت زبان اساساً يك پاسخ آموخته شده در مقابل عدم سلاست هنجاري اوان كودكي است و مدل ديگري كه بر شرطي سازي كلاسيك متمركز است، كه در آن لكنت زبان در مقابل عوامل محيطي شرطي مي شود. 

در مدل سيبرنتيكز، تكلم فرآيندي تلقي مي شود كه تابع پسخوراند مناسب براي تنظيم است، فرض مي شود كه لكنت به دليل گسستگي در حلقه پسخوراند بوجود مي آيد. مشاهدات جنبي بر اين كه لكنت زبان در نتيجه نوفه سفيد ( White nise ) كاسته مي شود و اينكه كندي در پسخوراند شنوايي در افراد عادي لكنت ايجاد مي كند، اعتبار بالقوه نظريه بالا را تقويت مي كند. 

ويژگيهاي باليني 

لكنت زبان معمولاً قبل از 12 سالگي، و در اكثر موارد بين 18 ماهگي و 9 سالگي ظاهر مي گردد، بين 5/3 – 2 سالگي و 7-5 سالگي صعود ناگهاني در ميزان شروع اختلال مشاهده مي شود. بعضي از مبتلايان به لكنت زبان ساير مسائل تكلم و زباني هم دارند، مثل اختلال تلفظ شمرده و اختلال مربوط به رشد در زبان بياني. 

لكنت زبان ناگهاني شروع نمي شود و معمولاً در ضمن هفته ها و ماه ها با تكرار حروف صامت ابتدايي، كل كلمات كه معمولاً كلمات اول جمله هستند، با كلمات طولاني ظاهر مي گردد. با پيشرفت اختلال، تكرارها بيشتر شده و لكنت مهمترين كلمات يا عبارات را فرا مي گيرد. حتي پس از كامل شدن شكل باليني، لكنت زبان ممكن است ضمن روخواني، آواز خواندن يا صحبت با حيوانات و اشياء بيجان از بين برود. 

در پيدايش لكنت زبان چهار مرحله با سير تدريجي مشخص گرديده است. 

مرحله 1 در ضمن دوره پيش از مدرسه طاهر مي گردد. اوائل، مساله دوره اي بوده و به مدت چند هفته يا ماه با فاصله طولاني تكلم طبيعي ظاهر مي شود. درصد بهبود از اين مرحله بسيار بالا است. ضمن اين دوره كودكان بيشتر در موارد هيجان يا عصبانيت، وقتي گفتني زياد دارند، و ساير شرايط داراي فشار مكالمه اي، دچار لكنت زبان مي گردند. 

مرحله 2 معمولاً در سالهاي ابتدائي مدرسه روي مي دهد. اختلال مزمن بوده و دوره هاي بهبود اگر هم ديده شود بسيار كم است. چنين كودكاني از مساله لكنت خود آگاهي پيدا كرده و خود را زكلن مي شناسند. در اين مرحله لكنت در قسمت هاي عمده تكلم ـ اسم ها، افعال، صفات و قيدها ظاهر مي گردد. 

مرحله 3 معمولاً پس از هشت سالگي شروع شده و تا بزرگسالي ادامه مي يابد. اكثراً در اواخر كودكي و اوائل نوجواني ظاهر مي گردد. ضمن اين مرحله، لكنت بيشتر در ارتباط با موقعيت هاي خاص، مثل صحبت كردن در سر كلاس درس، مكالمه با بيگانه ها، موقع خريد از مغازه ها، و يا هنگام صحبت تلفي ظاهر مي گردد و برخي از حروف و كلمات دشوارتر از بعضي ديگراست. مرحله 4 بطور تيپيك در اواخر نوجواني و در بزرگسالي ديده مي شود. شخص الكن پيش بيني آشكار و هراس آلودي از لكنت زبان دارد. اين افراد از كلمات، اصوات و موقعيت ها ترس دارند. 

افراد الكن از موقعيت هاي مستلزم صحبت مي گريزند. و ساير قرائن ترس و كمروئي را نشان مي دهند. 

الكن ها ممكن است خصوصيات باليني فرعي پيدا كنند: انتظار آشكار و هراس آلود لكنت و اجتناب از كلمات اصوات يا موقعيت هاي خاصي كه انتظار لكنت در آنها مي رود. چشمك زدن، تيك، و لرز لب ها و آرواره . در الكن هاي مزمن احساس ناكامي، اظطراب و افسردگي فراوان مشاهده مي گردد